Van verwaarloosde ruïne naar volwaardig kasteelpark
In Blitterswijck, gemeente Venray, ligt de ruïne van een kasteel uit de 14e eeuw, dat in november 1944 in het oorlogsgeweld is opgeblazen. De restanten werden daarna deels hergebruikt voor de wederopbouw van o.a. de kerk in Blitterswijck en van het kasteel was bovengronds niet veel meer over dan een aantal lage muurtjes en wat stenen.
Stichting Kasteelpark Blitterswijck heeft zich ten doel gesteld om de verwaarloosde kasteelruïne in Blitterswijck te beschermen en nieuw leven in te blazen. Deze website is bedoeld om gedurende het project en de aanloop er naartoe belanghebbenden en geïnteresseerden te informeren over de plannen en de voortgang. Daarnaast wordt ook achtergrond informatie toegevoegd zoals historische informatie over het kasteel, zijn bewoners en de voormalige heerlijkheid Blitterswijck.
Het laatste nieuws
Project Kasteel Blitterswijck
Stichting Kasteelpark Blitterswijck heeft zich ten doel gesteld om de verwaarloosde kasteelruïne in Blitterswijck nieuw leven in te blazen. We willen borgen dat de ruïne als cultuurhistorisch erfgoed behouden blijft en tegelijkertijd ook een bijdrage leveren aan de leefbaarheid en aantrekkelijkheid van Blitterswijck door de plek meer beleefbaar te maken. Kasteelpark Blitterswijck moet een plek zijn waar de historie nog een stukje zichtbaar is en men daarover kan leren, en ook een plek voor licht recreatieve of ceremoniële activiteiten.
De geschiedenis van kasteel Blitterswijck
In gevonden documenten wordt in 1374 voor het eerst melding gemaakt van het kasteel in Blitterswijck, dat achtereenvolgens door erfopvolging in handen is van verschillende adellijke families (Van Blitterswijck, Van Lynden, Van Ossenbroeck, Van Merwijck, de Cocq van Haeften, Von Hamelberg, Von Rupstein) en vanaf 1885 wordt doorverkocht aan een aantal niet-adellijke partijen, achtereenvolgens te weten notaris Brouwer, Oscar Tissen, Franse Trappistinnen en de paters van de Afrikaanse Missiën uit Cadier en Keer. Zij verkochten het in 1935 aan Alfons Cremers, die het voor zijn dochters kocht, maar uiteindelijk bood het onbewoonde kasteel in de tweede wereldoorlog onderdak aan o.a. de van elders verdreven paters van Marianhill.
Het kasteel werd echter in november 1944 door terugtrekkende Duitse soldaten opgeblazen. Er restte enkel een ruïne.